Vertaalde Stilte.♛.

Naarmate het licht verschijnt , in de tijd van openbreken en het geluid wat ronder in mijn energie weer komt, vanuit  een weldaad van ontvouwen en ik sterker sta in wat ik doe..In het geheel, wat mijn verblijf is geworden, vanuit de belichaming waarin ik schrijf, die ik in stapjes  heb genomen en voorzien ben in wat ik wens. Van een wimpel die staat te wapperen en een kant opwaait. Vandaag naar het oosten die kouder lijkt dan het westen, daarin de ruimte geeft van het ontvouwen van eigen taal, dat nergens anders het zo gaat als het kunnen beschrijven in dit moment. 
Het is een streek van de kleur die ik gebruik,en pak de ruimte waarin een verenigd voelen,  nu kan beleven, dat mijn energie goed is in het ontvouwen waarin ik zit.Het eerste wat ik wil, is eigenlijk  het  bewegen ,die vanuit mijn lijf word aangegeven en ik niet stil kan zitten in wat ik aan mijzelf kan laten zien. Niets te maken heeft met een verleden, maar in het heden haar plaats inneemt.En heel uitgebreid nu laat weten dat het contact wat er niet meer is, ook niet kan missen.Het kunnen kiezen wat goed bij mij past,laat als vanzelf  ook zien in mijn nieuwe stilte .De sluimering bereikt een onzichtbaar fenomeen, waarin ik mij  kan vinden, waar de rijken armer blijken te zijn, dan het armoedig communiceren wat eigenlijk nergens op lijkt.Er bestaat een ander communiceren, die mij heeft geleerd om de juiste woorden te kunnen gebruiken en kan verrijken  in eigen taal. Om dan vanuit een belichaming te gaan ervaren en daar een stroom op gang weer komt ,waarin een  betere stilte kan ontstaan.
Wanneer ik spreek vanuit mijn overtuiging, dat er een belichaming moet zijn, om iets naar voren te kunnen brengen in het ontstaan van ieder moment.Mijn klank die ik gebruik, vanuit het luisteren naar eigen taal, is getransformeerd naar een stile, waar ik nog te weinig over spreek.Maar wel kan vertellen ,dat de stilte heel anders kan worden ervaren, als ik mij aan mijn stilte overgeef.Dan is het ervaren zo licht als het doet,zo weinig kan delen met een ander  en toch geen onverschilligheid ondervind,maar het juiste kan delen ,zoals ik mijn schrijven beleef.Deze stilte waar ik over spreek, is het allernieuwste van ondervinden, waaronder geen enkele taal daar nog  is in te vinden, dan  te kunnen luisteren naar jezelf.Dan pas kan de werkelijke stilte ontstaan, waarin het luisteren terwijl je spreekt, zichzelf kan ontspannen en niemand de neiging heeft, om het te onderbreken, maar vanuit de ontspanning die het heeft, van alles kan ontvouwen en zo een mooie stilte kan ontstaan.