De sluimering.

Naarmate het licht verschijnt , in de tijd van openbreken en het geluid wat ronder in mijn energie weer komt, vanuit  een weldaad van ontvouwen en ik sterker sta in wat ik doe..In het geheel, wat mijn verblijf is geworden, vanuit de liefde waar ik in schrijf, die ik in stapjes  heb genomen en voorzien ben in wat ik wens. Van een wimpel die staat te wapperen en een kant opwaait. Vandaag naar het oosten die kouder lijkt dan het westen, daarin de ruimte geeft van het ontvouwen van eigen taal, dat nergens anders het zo gaat als het kunnen beschrijven in dit moment. Waarin mijn liefde dan verschijnt.
Het is een streek van de kleur die ik gebruik,en pak de ruimte waarin een verenigd voelen,  nu kan beleven, dat mijn energie goed is in het ontvouwen waarin ik zit.Het eerste wat ik wil, is eigenlijk  het  bewegen ,die vanuit mijn lijf word aangegeven en ik niet stil kan zitten in wat ik aan mijzelf kan laten zien. Niets te maken heeft met een verleden, maar in het heden haar plaats inneemt.En heel uitgebreid nu laat weten dat het contact wat er niet meer is, ook niet kan missen.Het kunnen kiezen wat goed bij mij past,laat als vanzelf  ook zien in mijn nieuwe Liefde .De sluimering bereikt een onzichtbaar fenomeen, waarin ik mij  kan vinden, waar de rijken armer blijken te zijn, dan het armoedig communiceren wat eigenlijk nergens op lijkt.Er bestaat een ander communiceren, die mij heeft geleerd om de juiste woorden te kunnen gebruiken en kan verrijken  in eigen taal. Om dan vanuit een liefde te gaan ervaren, daar een stroom op gang weer komt ,waarin een  betere liefde kan ontstaan.
Wanneer ik spreek vanuit mijn eigen overtuiging, dat er een liefde moet zijn, om iets naar voren te kunnen brengen in het ontstaan van ieder moment.Mijn klank die ik gebruik, vanuit het luisteren naar eigen stem, is getransformeerd naar een liefde, waar ik nog te weinig over spreek.Maar wel kan vertellen ,dat deze sluimering heel anders  word ervaren, als ik mij aan mijn liefde overgeef.Dan is het ervaren zo licht en zoet,zo weinig kan delen met een ander  en toch geen onverschilligheid ondervind,maar het juiste kan delen, zoals ik mijn schrijven beleef.Deze liefde waar ik over spreek, is het allernieuwste van ondervinden, waaronder elke stilte valt.Dan pas kan de werkelijke liefde ontstaan, in de sluimering die het heeft,zich laat zien , zichzelf kan ontspannen en niemand de neiging heeft, om het te onderbreken, maar vanuit de ontspanning die het heeft, van alles kan ontvouwen in elke sluimering die het heeft.