Ring van vertrouwen.

De verdikking in een verdunning te laten ontvouwen is een release van het verkrijgen, dat de tijd van delen mijn aandacht vraagt, in het zilverschoon verschijnen, de draden van het ontstaan, ergens uit kan trekken,naast mij neer kan leggen en kan voelen hoe de lichte regen mij overspoeld, in het weten in wat er wordt bedoeld,zoals ik in mijn gesprekken kan laten zien,dat de tijd die ik ervoor neem geënt is in het beleven, dat mijn deel van laten zien,in het bewegen van de dag,waar het kromgelegen pad waar op ik loop,mij veel meer zegt dan het delen kunnen op mijn blog.Hoe mijn taalgebruik echt iets laat weten in ieder moment dat ik deel.Niet alleen de schoonheid van ondervinden,maar de juiste vorm neerzet in het laten klinken zoals een gong kan slaan en dan kan horen in het verstaan dat de veelheid aan mijzelf laat zien hoe de situatie ook is, ik altijd in een flow ook ben en kan benaderen zoals het voelt,zoals een warme deken niet meer nodig is,maar de waarde in het gesprek,en het vergeten van een vorig beleven, zo uitzonderlijk op gelost ook ligt in de beweging die ik laat zien.Het bewegen naar mijzelf krijgt de betekenis die het verdiend.In het onverlaat ontvouwen, waar ik thuis ben in mijn eigen schrift,waar mijn hartslag in het vertellen ook kan laten zien in het overgoten segment,wat een onderdeel van het geheel kan blijven in het delen naar mijzelf van mijn eigen schrift.
Het nieuws wat onder de horizon kan verschijnen,in wat ik deel, altijd naar mijzelf zal blijven,waar de mooie laag van schrijven mijn taal ook ringt ,en mijzelf daarin trouw kan blijven,in de zegen die ik voel, vanuit mijn stilte is verteld en in eigen genoegen altijd is neergezet.In de ring van vertrouwen,waar ik mij aan hou,waar de lichtheid van mijn leven verstevigd kan worden, door te blijven spreken met mijzelf.Door te weten dat wat ik laat zien, de voeding blijft hebben in de energie die het mij geeft,in de houding van delen en het niets anders meer heeft,dan de ring van vertrouwen die ik laat zien.
Anna.💗.