Het krijgt een eigen schoonheid, waar het gemak in mijn delen, de ladder van beklimmen, mij terug geroepen heeft, dan te voelen dat er voor mij veel is veranderd dan alleen te doen in wat ik kan. Vooruitgelopen in mijn tijd,al wachtend in het proberen, dat het gelijk in wat ik voel, mij nog kan leren, in de schoonheid van het ontstaan,zoals mijn woorden vloeien en ik er werkelijk alleen in sta. Mij kan keren in de schoonheid van het verstaan, de burgelelijke gehoorzaamheid niets heeft bepaald, in de verfijning van mijn delen, maar dat er nieuwe deuren opengaan en mijzelf kan treffen, in de schoonheid van mijn schrijven, zoals een nieuwe dag begint.Steeds meer gaat het lijken, dat in het gezicht van verder willen kijken, dan te weten hoe dit moment voor mij ook voelt.Ik keer niet naar binnen of naar buiten,of een struikelen over een woord, in het stellen van mijn delen, altijd zal zijn zoals het ontstaan het wilt.Niets weerhoudt mij in het schrijven in het weelderig ontstaan,dat niet alleen mijn stilte, maar ook een schoonheid kan ontstaan.Dan te weten hoe een wiel blijft draaien, als een cirkel ronder blijft gaan en ik zou kunnen vergeten, hoe de taal mij bracht in deze schoonheid van mijn taal.Het duidelijk zijn naar mijzelf, is omgebogen naar een schoonheid in mijn taal,die in eigen beseffen, als een rijpe vrucht,zich laat wentelen in mijn hand.Zich voortdurend laat zien, dat de taal die ik bemin,zover is gekomen in het zinvolle ontstaan, in mijn reden om te schrijven altijd zal blijven ontstaan.Ik kan het werkelijk niet zo sturen zoals ik dacht te doen,omdat mijn ontvouwen mij altijd iets anders laat zien.De invloed die ik dacht te hebben, in het laten ontstaan,druist tegen al mijn ontdekken in.En kan wel willen zoals het zich laat zien,maar weet nu ook, dat het volmaakte niet bestaat,dat het duiden in de schoonheid die ontstaat, in wat ik zou kunnen vertellen over een natuurlijk kunnen zijn.In het moment van schrijven ,ook nederig zou mogen zijn, in het knikken naar de ander en ook begrijp, dat mijn gave in het vertellen, mijn eigen schoonheid blijft.
zaterdag 27 januari 2024
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Beschreven Blad.
Naarmate het licht verschijnt , in de tijd van openbreken en het geluid wat ronder in mijn energie weer komt, vanuit een weldaad van ontvou...
-
Naarmate het licht verschijnt , in de tijd van openbreken en het geluid wat ronder in mijn energie weer komt, vanuit een weldaad van ontvou...
-
Ik neem je mee naar de taal die een verlichting heeft,die in het moment van schrijven kan ontstaan , die alles oplicht in het wezenlijk kun...
-
Het blijft een genoegen om terug te komen in waar ik ben,het zijdelings bespreken, waar alleen de eenling kan zijn . De eenling in het sch...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten