Eigen Plek.

Zo langzaam als de slakken glijden over mijn pad en de paddestoelen zijn verdwenen ,zo kan ik mij voelen in mijn tijd, dat in de meervoud van mijn delen, ook heel langzaam besef, dat de stappen die ik neem in het ondervinden, dat het beroemd zijn voor mij niets zegd ,dan alleen te ondervinden in de aandacht die het vraagt, om bevestigd te worden, in wat het draagt om de aandacht van een ander te vragen.Zo is mijn schrijven niet bedoeld,zo is mijn ontvouwen altijd naar mijzelf gericht, waarin ik kan zien,hoe een slak zich voortbeweegt en kan laten zien hoe een spoor te trekken op de grond in het kleverig geheel, in wat ik verstond om mijn eigen taal te kunnen gebruiken in wat er komt.
Ik wrijf wat over mijn hoofd en kan vertellen dat de lichtheid in mijn taal zich ook weet te bevinden, in de schaal die ik voor mij houdt.Daar waar mijn kostbaarheid in kan liggen,waar mijn delen wat langzamer wordt,om door te dringen in het feit,dat in mijn tijd van delen,waar de schoonheid zich bevrijd, van alle gemakken voorzien, van de edelheid in spreken en ik niets anders meer kan doen, dan te gaan zitten in mijn stilte.Die niets anders vraagt mijzelf te betrekken naar de mooie laag van verbinden ,en ik daarin mijn eigen wereld creëer.
Ik heb geen publiek nog nodig,geen onvertogen woord,geen mooie dialogen,geen wedstrijd waarin ik zit.En niets hoeft te overwinnen als ik met mijzelf ook zit.Ik kijk in mijn eigen spiegel en zie een tevreden vrouw, die van heel ver is gekomen en het vaak niet wou om te blijven experimenten, hoe mijn taal zich verhoudt in de belichaming waarin ik dan kom en aan mijzelf kan laten weten in de peiling van mijn zijn,in het opnieuw laten weten hoe het is om te schrijven naar mijzelf.
Zo kan het worden gezien in het ervaren van dit moment. En de slakken nu kan tellen, door de vochtigheid van het weer. De tunnels die worden gegraven door de insecten,de nieuwe nesten worden gemaakt, waar de hommels als dikke padden heen en weer blijven vliegen om te zoeken naar hun eigen plek.Zo heb ik ook gevonden mijn eigen welzijn in wat ik schrijf en vanuit kan spreken hoe bijzonder het blijft, dat vanuit mijn delen iedere dag altijd weer een vernieuwing kan voelen zoals ik aan mijzelf kan laten zien.